I thought you might enjoy this short video co-produced with the insanely creative community of TEDEd. The original transcript is below.
The invention of “populism”
Making retrospective sense of what really happened in 2016, the year “populism” was invented, and addressing the stubborn misconceptions the populist hype has given rise to. There are lessons to be learned.
As 2016 was drawing to a close, a Washington Post journalist put it all in this nutshell: “If you had to sum up 2016 in one word, you might choose ‘populism’.” For The Economist, too, 2016 was “a year of triumph for populists in many places.” As this newspaper warned, in both America and Europe right-wing populists were on the march playing on widespread social resentment (picture below on left). Others were already busy in writing epitaphs for liberal democracy. Never mind that Grexit, perhaps the most sensational story of 2015 (it merited four Economist covers in that year alone), had been prompted by Greece’s leftist populist government. Never mind, too, the Economist’s own confusion with terminology since, by the end of 2016, it was using “nationalism” as synonymous to populism (picture below on right). Be that as it may, by then “populism” had become commonplace. It was now the catchword that could explain all the ills that afflict modern democracy. The logic is simple and goes as follows: Populism is bad for democracy; hence, when you think a democracy goes badly, look for populists. Or just invent them!
What path is Trump’s U.S. on?
In early 2019, I worked on a comparative analysis about what happens when a populist leader/party wins state office. It was published in the Journal of Democracy and can also be found here. Perhaps the major finding in that piece was the following:
“Once populists become established in power, what are the paths that a nation might take? The available cases suggest that there are three: 1) Populism might entrench itself and become systemic, inducing weakly liberal parties to shift in a populist direction; 2) populism might turn into outright autocracy; or 3) liberal forces might defeat populism at the polls and return to power” (p74).
The whole logic was condensed simply in the following graph: Continue reading “What path is Trump’s U.S. on?”
Η βαριά σκιά του 2016 στην Ευρώπη
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής 26 Ιουλίου 2020
Το 2016 ήταν μοιραία χρονιά, ειδικά για την Ευρώπη. Στο ξεκίνημά της, η Μεγάλη Βρετανία ήταν πλήρες μέλος μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) που ακόμη διατηρούσε παραδοσιακά ισχυρούς δεσμούς με την Αμερική του Ομπάμα και συνέχιζε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για μελλοντική ένταξη της τελευταίας στους κόλπους της. Εντούτοις, στην διάρκεια εκείνης της χρονιάς, οι Βρετανοί αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την Ένωση, ο Ομπάμα αποχώρησε από την αμερικανική προεδρία, ενώ η Τουρκία αποχώρησε από το κλαμπ των δημοκρατικών χωρών. Σήμερα, τέσσερα μόλις χρόνια αργότερα, η Ευρώπη βρίσκεται κάτω από τη βαριά σκιά των γεγονότων που προκάλεσε το δραματικό 2016: Η Βρετανία βρίσκεται επίσημα πλέον εκτός ΕΕ, η κυβέρνηση Τραμπ διέκοψε τη στενή στρατηγική συνεργασία με την Ευρώπη, την οποία ρητά θεωρεί ως «εχθρικό αντίπαλο» της Αμερικής, οι δε σχέσεις ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία φαίνεται ότι έχουν διαρραγεί. Continue reading “Η βαριά σκιά του 2016 στην Ευρώπη”
A podcast about many of this blog’s fav topics
Η αντιπολίτευση που χρειαζόμαστε
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 28 Ιουνίου 2020
Ο φίλος, σκεπτόμενος και λογικός άνθρωπος, είχε όρεξη για σοβαρή κουβέντα. Ψηφίζει κόμμα της αντιπολίτευσης και μάλλον δεν συμπαθεί ιδιαίτερα την σημερινή κυβέρνηση. Η ερώτησή του ήταν καίρια: «Φαντάσου», είπε, «ότι αναλαμβάνω την αρχηγία στο κόμμα μου. Τι θα έπρεπε να κάνω για να κερδίσω τις εκλογές;» «Ωραία ερώτηση», του απάντησα, «ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα ένα-ένα, ξεκινώντας από την θεωρία, μετά πάμε στην πράξη και, τέλος, να δούμε ποια θα μπορούσαν να είναι τα πιθανά αποτελέσματα». Η συνομιλία μας εξελίχθηκε κάπως έτσι: Continue reading “Η αντιπολίτευση που χρειαζόμαστε”
United States, June 2020
With its presidential election approaching, the US is currently an illiberal state. No one can tell, of course, what may happen on the electoral trail nor what the electoral outcome is going to be. But, at the present stage of uncertainty and consternation, here are five takeaways from my comparative work on populism and democracy in Europe and Latin America, and how they apply to contemporary American realities. The US isn’t a different planet, and there’s plenty of historical experience with populism out there for its leaders, politicians, academics and other public intellectuals to draw valuable lessons from. But, please, do it before it’s too late.
Λαϊκισμός και θεσμοί
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 31 Μαΐου 2020
Τι κοινό έχουν ο Ντόναλντ Τραμπ, ο σημερινός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτωρ Ορμπάν και ο χθεσινός δικός μας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας; Εκ πρώτης όψεως, τίποτα απολύτως. Ο πρώτος είναι Αμερικανός, οι άλλοι δύο είναι Ευρωπαίοι. Ο Αμερικανός είναι πρόεδρος της χώρας του ενώ οι άλλοι έχουν θητεύσει ως πρωθυπουργοί. Δύο από τους τρεις βρίσκονται ιδεολογικά τοποθετημένοι στα δεξιά, ο τρίτος είναι αριστερός. Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία, ωστόσο, και οι τρεις τους αποτελούν κλασικά παραδείγματα σύγχρονων λαϊκιστών ηγετών, κάτι που εξηγεί και τις εκλεκτικές συγγένειες που χαρακτηρίζουν τις ηγεσίες τους. Αλλά, τι είναι ο λαϊκισμός; Continue reading “Λαϊκισμός και θεσμοί”
Populism vs. nativism
Populism and nativism are often confused. But they are distinct phenomena. They develop in different places, have different causes, use different rhetoric and symbolic discourse, present different leaderships, and have different kinds of influence on the democratic societies in which they develop. Therefore, they call for different political and policy responses from politicians, policy-makers, and other relevant stakeholders in society. This infographic points out those differences. If you want to know more, please check my previous work on this topic here, here, and here. More is to come.
Populism vs. nativism: 10 indicators to tell the two apart
These two terms (or, better, concepts) are often confused. They are often lumped together under the generic, and generally abused, “populism” label. But nativism and populism are quite distinct phenomena. They have different causes, different ways of developing in contemporary Europe, and different kinds of influence on the democratic societies in which they grow. Clearly, then, they call for different political and policy responses from politicians, policy-makers, and other relevant stakeholders in society. This post is a simple endeavor to point out those differences. If you want to read more about them, please check my previous work on this topic here, here, and here. I am currently continuing my work on nativism within the H2020 PaCE research program. And, in a not so remote future as I hope, there will be more to say and write in book form about Europe’s strongly nativist nations.
Continue reading “Populism vs. nativism: 10 indicators to tell the two apart”
