Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 27 Σεπτεμβρίου 2020
Μνήμη Μ.Π.
Υπήρχε μια εποχή, όχι πολλές δεκαετίες πριν, που η Ευρώπη διέθετε ένα και μοναδικό μοντέλο διακυβέρνησης, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε φιλελεύθερη δημοκρατία και το οποίο λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Πρώτα σαν ένα συγκροτημένο πολιτικό σύστημα που προϋποθέτει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, διάκριση των εξουσιών, ισχυρό κράτος δικαίου, κ.ά. και, επίσης, ως συγκεκριμένο αξιακό σύστημα που προστατεύει τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες, τον πλουραλισμό των ιδεών και τον ανοιχτό δημόσιο διάλογο, ανάμεσα σε πολλά άλλα. Μετά την πτώση του κομμουνισμού, πολλοί θεώρησαν ότι η επικράτηση του φιλελευθερισμού θα οδηγούσε την Ευρώπη στην δημιουργία ενός ευρέος πολιτικού οικοσυστήματος χωρών, κάθε μια από τις οποίες θα χρησιμοποιούσε τα εργαλεία και θα εφάρμοζε τις αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Όπως όμως προείπα, αυτή η αντίληψη ανήκει περισσότερο στον προηγούμενο αιώνα.
Continue reading “Τρία πολιτικά οικοσυστήματα στην Ευρώπη”