Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 29 Νοεμβρίου 2020
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν κλήθηκε το καλοκαίρι του 1974 για να αποκαταστήσει την δημοκρατία, είχε μια εξαιρετικά απλή ιδέα για το πώς θα έπρεπε να κυβερνηθεί η χώρα. Την μεταφέρω ακριβώς όπως ο ίδιος την εξέφρασε τότε: «Οι πάγιες θέσεις στα βασικά ζητήματα που απασχολούν ένα έθνος και προδιαγράφουν την πορεία του δεν μπορεί να είναι πολλές. Εκ των πραγμάτων, οι δυνατές επιλογές είναι ολίγες. Συνεπώς, η ύπαρξη πολυάριθμων κομμάτων, με αυτοσχέδια προγράμματα, όχι μόνον δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες ενός λαού, αλλά προκαλεί σύγχυση και πολιτική αστάθεια, που είναι η πληγή της δημοκρατίας». Σαν πρακτικός πολιτικός που ήταν, λοιπόν, ο Καραμανλής επιθυμούσε την διαμόρφωση ενός συστήματος δύο μεγάλων κομμάτων που, αφού πρώτα είχαν συμφωνήσει στα βασικά, θα εναλλάσσονταν στην εξουσία για να πετύχουν όλα τα υπόλοιπα με τρόπο που καθένα από τα δύο θεωρούσε τον καλύτερο.
Continue reading “Πολιτικός ανταγωνισμός στη νέα εποχή”